ورود به حساب ثبت نام جدید فراموشی کلمه عبور
برای ورود به حساب کاربری خود، نام کاربری و کلمه عبورتان را در زیر وارد کرده و روی «ورود به سایت» کلیک کنید.





اگر فرم ثبت نام برای شما نمایش داده نمی‌شود، اینجا را کلیک کنید.









اگر فرم بازیابی کلمه عبور برای شما نمایش داده نمی‌شود، اینجا را کلیک کنید.





اشتراک های دانلود از ایران یو اف سی

در این بخش میتوانید اشتراک های دانلود از سایت را مشاهده و خریداری نمایید .

Team Xtreme Tehran
آموزش جوجیتسو برزیلی محل تبلیغ شما IWE محل تبلیغ شما
صفحه 2 از 2 نخست 12
نمایش نتایج: از 11 به 14 از 14
  1. #1
    کاربر سایت

    عضو انجمن
    تاریخ عضویت
    2015/10/10
    محل سکونت
    همدان
    نوشته ها
    236
    1,603
    مبارز مورد علاقه JonJones_Headshot1

    New 1 به جا مانده از ufc-194

    به جا مانده از UFC-194

    به جا مانده از ufc-194

    سرانجام آخرهفته پر هیاهو و بزرگ یو اف سی با انجام سه ایونت در حالی به کار خود پایان داد که رویدادهای زیبا و البته غیر منتظره ای رو در دل خود می دید. اما همانطور که مشخص بود تمام تمرکزها بر دیدارهای ایونت بزرگ UFC-194 بود و جائیکه 2 مبارزه بر سر تصاحب کمربند قهرمانی خودنمائی میکرد. اما مبارزات دیگر این ایونت هم زیبا و البته بعضاً تعجب برانگیز بود.

    مین ایونت - آلدو رو در روی مک گرگور

    هیاهوی شروع شده پیش از UFC-189 با آسیب دیدگی آلدو و تصاحب عنوان قهرمان موقت توسط کانر مک گرگور به جای فروکش کردن، به تب تند و داغ تری بدل شد، و شاید حتی به نوعی انگیزه و روحیه مک گرگور رو برای رویارویی با قهرمان بالاتر برد، به هرحال در یک مبارزه سخت با مندز، کسب عنوان قهرمانی موقت با ناک اوت روحیه بالایی برای این ایرلندی به همراه داشت. اما اوضاع برای آلدو چندان جالب پیش نمی رفت، او به شدت قبل به صحبتهای مک گرگور واکنش نشان نمی داد اما همچنان از این صحبتها ناراحت بود و وضعیت روحی او چندان خوب جلوه نمی کرد. از شایعه جاسوسی در کمپ آلدو که کانر دامن زده بود و آلدو با پیگیری موضوع نشون میداد که در این دام افتاده، و اعلام خداحافظی احتمالی آلدو پیش از این مبارزه، تا زمان وزن کشی و وارد شدن آلدو به زمین کانر با اجرای شویی مشابه، و دوباره یک رفتار متفاوت پیش از شروع مبارزه با سری پائین برای حفظ تمرکز، که اتفاقاً همگی می تواند نشان از عدم تمرکز آلدو داشته باشد. آلدو هرچقدر در مبارزات مقتدر بود در این جنگ روانی وضعیت بدی پیدا کرده بود. با شروع مبارزه ابتدا کانر مک گرگور با ضربه استرایت خود آلدو را به واکنش واداشت، هوکی از جانب آلدو که به هدف ننشست، یک آبلیگ کیک از کانر، و نهایتاً یک حمله سنگین از جانب آلدو، نمایش دست راست برای رساندن هوک چپ سنگین، که هرچند به هدف نشست اما هوک سنگین دست چپ کانر در جواب اون آماده بود و زودتر به هدف نشسته بود و منجر به سقوط قهرمان روی کف پوش میشد، سقوطی که فقط دو همرفیست در ادامه برای متقاعد کردن جان مک کارتی در اعلام اتمام مبارزه را طلبید، و این بود پرده اول و آخر نمایش جنجالی، نمایشی که در اون طی 13 ثانیه دنیای قهرمانی آلدو بدل به دنیای تلخ شکست خورده ها شد. شکستی که شاید بیش از بحثهای فنی درگیر بار روانی بود و عدم توانایی در کنترل اون، به هرحال هرچه بود داستان قهرمان رو وارونه کرد.
    این دیدار در عین روی دادن یک واژگونی بزرگ و ثبت رکورد سریعترین شکست تاریخ یو اف سی در مبارزات قهرمانی، حرفی برای گفتن نداشت، 13 ثانیه، همین. البته که قهرمان، قهرمانه و هیچ کس امروز بر صلاحیت کانر دست رد نمیزنه، اما پرونده دیدار این دو هنوز باز و قابل تجدیده. به هر حال هم از دید فنی و هم از دید تماشاچی این دیداری دلخواه نبود، دیداری که همگان انتظار کاندید شدن اون برای دیدار سال رو می کشیدند با یک شوک و در کوتاهترین زمان ممکن به پایان رسید.

    کو مین ایونت - وایدمن رو در روی راکهولد

    برعکس دیدار مین ایونت، دیدار تایتل شات میدل ویت چشم نواز دنبال شد. دو مبارز پیش از این خط و نشانهای زیادی برای هم کشیده بودند، اما هنوز تن قهرمان به حریفی چون راکهولد نخورده بود، حریفی از جنس گرپلینگ و استرایک ناب. وایدمن قهرمانهای ارزشمندی رو شکست داده بود، اما یک نگاه اجمالی به اونها نشان میداد که هیچکدام توانایی مقابله با مهارتهای کشتی وایدمن رو نداشتند چه از جنس استرایک بودند و استرایک، اما داستان در اینجا متفاوت بود، هرچند مثل همیشه این قهرمان بود که در کشتی موفق نشون داد و کنترل میدان رو بدست گرفت اما در ادامه تمرکز و اعتماد به نفس راکهولد یکی بعد از دیگری ورقهای مبارزه رو به ضرر قهرمان رو کرد. همونطور که پیش بینی شده بود مهارتهای جوجیتسوی راکهولد ترس رو در دل وایدمن انداخت تا میدان مبارزه در اختیار رقیب قرار بگیره، و ادامه کار با مهارتهای استرایک متفاوت او عرصه رو بر قهرمان تنگ و تنگ تر کرد. راند دوم در حالی پیگری شد که بیش از 30 ضربه مؤثر راکهولد در برابر کمتر از 10 ضربه مؤثر وایدمن به شدت توی ذوق میزد، قهرمان در استرایک حرفی برای گفتن نداشت. با شروع راند سوم دوباره این مهارتهای کشتی وایدمن بود که به داد او رسید و برای مدتی کنترل اوضاع رو بدست گرفت اما گویا وایدمن برای لحظاتی این مبارزه رو با تمرین اشتباه گرفت، یک اسپینینگ بک کیک ناشیانه و نابجا عاقبت سختی برای او رقم زد، و در مقابل مهارتهای استثنایی راکهولد در گرپلینگ در این دیدار به خوبی خودنمائی کرد، یک دقیقه نفس گیر زیر ضربات مهلک هوک و البوی راکهولد در گرند اند پوند تنبیه سختی برای اشتباه بچه گانه قهرمان بود. راند چهارم با فوکوس روی صورت قهرمان همه چیز را نشان میداد. این بار راکهولد بود که بدنبال تیک دون بود، کمرگیری او در کنار قفس با خطای وایدمن در گرفتن فنس برای لحظاتی خنثی شد اما استقامت او و اصرار بر اجرای این فن نهایتاً لحظات پایانی این دیدار تماشایی رو رقم زد، مهار و پیش روی خوب راکهولد از کلوز گارد به هاف گارد و نهایتاً مونت، و ضربات گرند اند پوندی که راکهولد رو به عنوان قهرمان جدید میدل ویت معرفی کرد.
    نمایش چشمگیر لوک راکهولد نمایش یک قهرمان مقتدر بود، تمرکز بالا در از دست ندادن شرایط روحی مبارزه، اجرای کیک های پر قدرت و البته از اون مهمتر با دقت، گرپلینگ عالی و بی هیچ شک و شبهه ای ضربات پرقدرت گرند اند پوند. در طرف دیگر میدان اما قهرمان نمایش متوسطی داشت، شاید تمام داشته های او همین قدر بود، اما اشتباه خود او، سرانجام تلخی را براش رقم زد. حالا وایدمن دو گزینه پیش رو داره، ریمچ یا کمی وقفه، که البته بعد از نمایش بد در برابر راکهولد بنظر نمیاد گزینه ریمچ خیلی حرکت هوشمندانه ای باشه.

    جاکار رو در روی رومرو

    مبارزه بزرگ دیگری که کاندید تایتل شات میدل ویت بود، در راند اول خود پر هیجان اما در راندهای بعد تعجب برانگیز شد. دو مبارز کار را با احتیاط شروع کردند اما اعتماد به نفس و خونسردی رومرو در راند اول مثال زدنی بود، چیزی که در مبارزه با ماچیدا هم به خوبی در سرتاسر مبارزه دیده شد. یک فرانت کیک معمولی که با اسپینینگ بک فیست همراه شد باعث شد تا جاکار با رینگ آشنا شود، و در ادامه کنترل خوب و ضربات سنگین رومرو عرصه بر جاکار تنگ کرد تا جائیکه هنگام اتمام راند اول و برخاستن هنوز گیج بود، اما مثل اینکه این تمام نمایشی بود که رومرو می توانست به اجرا بگذارد، یک راند پر انرژی، 2 راند بی رمق. در راند دوم داستان متفاوت شد و رفته رفته جاکار میدان را در اختیار گرفت، در حالیکه تصویر چهره خسته رومرو رو به نمایش گذاشته بود جاکار ضربات استرایک مؤثر بیشتری رو روانه کرده بود، هر چند تعداد این ضربات و برتری جاکار اصلاً چشمگیر نبود. راند سوم با برتری نسبی رومرو در سرپا دنبال شد اما در ادامه این جاکار بود که در کنار فنس ضربات خوبی رو روانه کرد و در یک تیک دون خوب توانست کنترل مبارزه رور در زمین به نفع خود رقم بزند، هرچند نمایش جاکار در اجرای ضربات مؤثر در گرند اند پوند هم چشم نواز نبود و نهایتاً منجر نشد تا داوران متقاعد به برتری او شوند و رأی غیرمتحد داوران پیروزی رو بنام رومرو ضرب کرد.
    این دیدار اونچه که از رومرو انتظار میرفت نبود، نه برای مقابله با قهرمان آماده و پرمهارتی چون لوک راکهولد. باید دید برای مبارزه قهرمانی آیا این کشتی گیر پرقدرت و کهنه کار به دوران پر استقامت خودش هم برمیگرده، راکهولد قطعاً جاکار نخواهد بود، نه در استرایک نه در گرپلینگ. ضمن اینکه حاشیه سازی از طرف رومرو داره تبدیل به یک عادت میشه که میتونه براش عاقبت بدی داشته باشه. رومرو در راند دوم برای جلوگیری از تیک دون از فنس کمک گرفت و با تذکر مارک گدارد داور مبارزه روبرو شد، اما از طرف دیگه بین راندها هم گویا مربی او روی بدنش آب ریخته بود که پیش از این هم به او تذکر داده شده بود این کار رو نباید انجام بده، به هرحال رومرو برای قهرمانی نیاز به استقامت بیشتری داره تا حقه های بیشتر.

    مایا رو در روی نلسون

    مبارزه ای عجیب و ستایش شده برای دیمین مایا، این جوجیتسو کار قهار و کهنه کار. در حالی که پیش بینی ها تاج پیروزی رو بر سر گانر نلسون قرار داده بودند، این دیمین مایا بود که با آمار چشمگیر 218 ضربه و کنترل 11 دقیقه ار مجموع 15 دقیقه میدان مبارزه، شبی تأسف بار رو برای نلسون رقم میزد. در حالیکه اکثر دقایق مبارزه مایا بر پشت حریف قرار داشت و یا در حال اجرای ضربات گرند اند پوند در مونت بود، و نلسون بیشتر زمان مبارزه رو صرف نجات خودش میکرد تا یک مبارزه عجیب با نتیجه تحقیرآمیز شکل بگیره: 30 بر 26، 30 بر 25 و 30 بر 25؛ شاید تمام آنچه از این دیدار باید بدانید با همین نتیجه مشخص شود. نلسون بجای استرایک بر روی گرپلینگ قمار کرد و باخت، هرچند جنس او هم از گرپلینگ بود و البته که گرپلر برنده این مبارزه بود اما این گرپلر نلسون نبود.
    شاید این مبارزه از بازگشت مایا به رویدادهای بزرگتر خبر بده، مبارزی که روزی بر سر تصاحب عنوان قهرمانی میدل ویت با اندرسون سیلوای بزرگ مبارزه کرد حالا دوباره نشانی از روزهای خوب خودش رو به نمایش گذاشت. او در این مبارزه سطح بالایی از گرپلینگ رو در برابر یک گرپلر قهار به نمایش گذاشت، بله گانر نلسون با 10 پیروزی ساب میشن در این دیدار حاضر شده بود اما اسیر دیمین مایای با تجربه شد. شاید مایا از تایتل شات خیلی فاصله نداشته باشه، یک پیروزی بزرگ در آینده قطعاً نام او را کاندید این عنوان خواهد کرد. گمانه زنی ها از همین حالا نام او رو در برابر تایرون وودلی فرض کردند، هم وودلی خواهان تایتل شات شده و هم مایا بعد از پیروزی خود این رو درخواست کرد، اما بنظر نمیاد بدون یک پیروزی بزرگ دیگه، هیچکدوم به تایتل شات دسترسی پیدا کنن، پس دیدار روبرو با هم گزینه مناسبی میتونه باشه.

    پ.ن اول: راکهولد خیلی خوب کار کرد، خوشحالی هم تیمی هاش هم خیلی قابل توجه بود، مخصوصاً کورمیر که پیش از مبارزه هم خیلی از راکهولد تعریف کرد و اون رو شایسته قهرمانی میدونست، ولسکز و نورماگمدوف هم نهایتاً به این جمع اضافه شدند. قبلاً هم گفته بودم بوی قهرمان جدید داره میاد، راکهولد شایسته قهرمانی بود و به اون رسید. جالب اینکه بعد از مبارزه وقتی از راکهولد سؤال شد چه کسی رو به عنوان حریف بعدی میخوای او بلافاصله از ویتور بلفورت نام برد، البته که نام بعدی مشخص شده و او یوئل رومرو خواهد بود، اما بلفورت با پیروزی روبروی اندرسون سیلوا میتونه گزینه بعدی باشه.

    پ.ن دوم: رومرو خیلی نمایش چشمگیری نداشت، نه از لحاظ گیم پلن، از لحاظ استقامت دچار افت محسوسی شد، اگه اینطور جلو بره روبروی راکهولد بد به مشکل میخوره. راند دوم رو ساده از دست داد انگار توجیه نشده که مبارزه هر لحظه ممکنه تغییر کنه، انقدر ساده گرفتن یک راند نهایتاً به ضررش تموم میشه.

    پ.ن سوم: مثل اینکه دیدار های این ایونت متعلق به چپ گاردها بود، چهار مبارزه ای که بحث شد برندگان چپ گارد بودند، هر چند جنس مبارزه مایا کاملاً متفاوت بود.

    پ.ن چهارم: همونطور که در متن اشاره کردم، کانر در این مبارزه رکورد 14 ثانیه ای روندا رزی در برابر کت زینگانو رو که در UFC-184 رقم خورده بود شکست، حالا سریعترین ناک اوت تاریخ یو اف سی با 13 ثانیه متلق به کانر مک گرگوره. هرچند اولی در اثر اشتباه زینگانو رخ داد اما رکورد رکورده و قهرمان قهرمانه، حالا در طی یکسال این رکورد 2 بار شکسته شده، و رکورد جالب تر شکست 3 تن از مقتدرترین مبارزان UFC در طی 30 روز اخیر بود، روندا رزی و کریس وایدمن بی شکست و جوزی آلدویی که در طی 10 سال گذشته رنگ شکست رو به خودش ندیده بود و UFC با حضور او تنها یک قهرمان فیدرویت رو به خودش دیده بود.
    ویرایش توسط Master : 2015/12/14 در ساعت 23:21
    شاید ترسناک نباشید
    اما
    می توانید نترس باشید
  2. #11
    gsp
    کاربر سایت

    عضو انجمن
    تاریخ عضویت
    2013/08/30
    نوشته ها
    152
    541
    نقل قول نوشته اصلی توسط .AMIR. نمایش پست ها
    والا من مقایسه کردم وارد شدنش رو با مبارزه دوم با مندز کاملا مثل همون مبارزس.توی هردو سر خیلی تک ون میداد و موقع بغل کردن چشم میبست.درست توی وزن کشی اون رفتار کرد ولی فقط میخواست حرص کانر دربیاره.به نظرم اون ضرب المثل رومی روم که دوستمون گفت همونقد که راجع به آلدو درست راجع کانر هم صدق یکنه چون کانر هم کسی بود که کم نمیوورد ولی توی وزن کشی عصبی شد و موقع روبروی هم قرار گرفتن هم مثه مبارزه با مندز شاخ و شونه نمیکشید.صد البته آلدو فشار روانی احساس میکرد ولی نه اونقدر که روش تاکید میشه.بنده خدا مدل قیافش اینجوریه دی:
    کلا آلدو قبل از هر مسابقه استرسش بالاست دقیقا از حرکاتش میشه فهمید. دفعه اول هم که مندسو ناک اوت کرد رفت وسط تماشاگرا. کلا آدم عصبی و حساسیه مک گروگر هم اینو خوب فهمیده بود.
  3. #12
    ahossein
    کاربر سایت
    مهمان
    نقل قول نوشته اصلی توسط aanj نمایش پست ها
    شما یه بار تموم اینترنس های آلدو را مشاهده کنید متوجه میشید که آلدو از لحظه ای ک دوربین میره روش تا لحظه ای ک مبارزه داره شروع میشه داره تلاش میکنه تمرکز کنه اما موفق نمیشه. این کاملن مشهوده. از نگاه سرگردونش بگیر تا دویدنش ک مثه قبل نیست تا سر به زیری عمدیش ک گویا نسخه ی مربیاش بوده واسه تاثیر نگرفتن از کانر. توی وزن کشی معلومه ک قافیه را باخته و بازی را با شیوه ی کانر داره دنبال میکنه(گاردی مشابه گارد کانر میگیره جلوش)چرا نوشتم دنبال میکنخ چون آلدو آدم بد دهنی نبود و کانر اونو بد دهن کرد و میشنویم توی ویئو های قبل از مسابقه ک میخواد کانرو با مشت بزنه. این فشار بقدری زیاده ک اونو توی زندگیش پخش کرده.(صحبت های زنش)

    شما حرکتهای سریع سرشو موقعی ک میخواد وارد سالن بشه ببین چقدر عصبی ان، یا بغل کردن مربیاش، خیلی محکم فشارشون میده و چشماشو میبنده، بقول یکی از دوستام انگار می خواد بره شهید بشه یا عملیات انتحاری بکنه. توی اون بغل کردنها چیز عجیبی هست، آدمیو میبینی ک حس میکنه اینجا تنها نقطه ی آسایش و امن اش هست.

    اونجا مشخص میشه که اون مسئول امنیتی بهش میگه که اینقدر بالا پایین نپر و سرتو ت*** نده که بتونه وازلین رو به صورتت بزنه ولی آلدو اصلا متوجه نبود و همونطوری با استرس بالا پایین میپرید و سرش رو ت*** میداد.



  4. #13
    کاربر سایت

    عضو انجمن
    تاریخ عضویت
    2013/11/20
    نوشته ها
    36
    109
    مبارز مورد علاقه Fedor_Emelianenko
    عجب اونت عجیبی بود
    اون از راکهولد که عالی کار کرد و اون از هرب دین که انتهای راند 3 باید بازی را تموم میکرد ولی خشکش زده بود (نمیدونم روی بعضی از قهرمان ها بیشتر انعطاف نشون میدن اینجور مواقع که بیشتر مواقع هم باعث اسیب دیدگی بیشتر میشه تا اینکه مبارز برگرده به بازی)
    راکهولد عالی بازی کرد و پسر محبوب امریکا را بدون استرس برد خیلی کار بزرگی کرد چون وایدمن کسی بود که به افسانه اندرسون سیلوا خاتمه داده بود

    مین اونت هم واقع ضد حال بود و فایت تو 13 ثانیه برای خوزه الدوی بزرگ واقعا سقوط چنین قهرمان هایی جذابیت نداره
    کریر الدو بی نظیر بود ولی الدو برمیگرده الدو یکی از بهترین p4p های مبارزات کلی جهان هست.

    کانر هم نمیشه قطعی گفت ولی کافی بود اول پانچ الدو به اون می خورد الان وضعیت کاملا فرق داشت
    در کل سازمان یو اف سی با تبلیغات بسیار زیاد روی کانر و خود کانر با جو منفی که علیه الدو راه انداخته بود نصف مسیر قهرمانی را قبل از بازی طی کرده بود.
    the Best Fighter on the MMA history
    Fedor Emelianenko







  5. #14
    کاربر سایت

    عضو انجمن
    تاریخ عضویت
    2015/10/10
    محل سکونت
    همدان
    نوشته ها
    236
    1,603
    مبارز مورد علاقه JonJones_Headshot1
    نقل قول نوشته اصلی توسط mazzola نمایش پست ها
    عجب اونت عجیبی بود
    .............
    راکهولد عالی بازی کرد و پسر محبوب امریکا را بدون استرس برد خیلی کار بزرگی کرد چون وایدمن کسی بود که به افسانه اندرسون سیلوا خاتمه داده بود
    .....................
    مین اونت هم واقع ضد حال بود و فایت تو 13 ثانیه برای خوزه الدوی بزرگ واقعا سقوط چنین قهرمان هایی جذابیت نداره
    ................
    خوب شد مبارزه راکهولد با وایدمن در این ایونت برگزار شد، والا مین ایونت بدجور ضدحال زد، 13 ثانیه اصلاً اجازه نمیده تو هیچ بحثی وارد بشی، انقدر سریع تموم شد که جای هیچ آنالیز و بحثی رو باز نکرد، اگه مبارزه آلدو و مک گرگور چند راند طول می کشید خیلی دیدنی میشد، این چیزی بود که همه انتظارشو میکشیدن، دیدن فایت برتر سال، ولی تبدیل شد به کوتاهترین فایت سال
    شاید ترسناک نباشید
    اما
    می توانید نترس باشید
صفحه 2 از 2 نخست 12
نمایش نتایج: از 11 به 14 از 14

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کاربران برچسب زده شده

کلمات کلیدی این موضوع

علاقه مندي ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •