[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
از زمان دمپسی تا به الان ، بوکس در برخی مواقع فایت های بزرگی را به خود دیده . در حالیکه فایت ها در بوکس بیشتر بر پایه مهارت و عزم فایتر ها استوار اند و به همین خاطر است که هیچ بحثی در رابطه با این واقعیت نداریم که جدال ها هیچ شخصیتی به فایت اضافه نمی کنند . از یک سو تماشای لدت بخش مسابقه است و از سوی دیگر جدال تلخ بین 2 فایتر آماده ای که برای به اورگاسم رساندن طرفدارانی که وجودشان سرشار از شهوت خون است بی قرارند .
Bad-Blood بین فایتر ها همیشه یک منبع انرژی شیرین و مضاعف برای طرفداران محسوب میشود ( حتی کارشناسان و دیگر علاقه مندان ) برای انتخاب جناح مورد نظرشون بین 2 فایتر . صحبت در این مورد زیاد است و نگاهی به فایت های بزرگ به ما نشان میدهد که چرا بوکس "قلب" ورزش های رزمی محسوب میشود .
رقابت های افسانه ای بسیاری همچون جدال ری رابینسون-جیک لاموتا ، مانی پاکیائو- خوان مارکز ، توماس هرنس- ری لئونارد ، مایک تایسون- هالی فیلد هستند که میتوان از آنها یاد کرد اما ما اینجا در باره برخی از آنها صحبت میکنیم .
#1- مانی پاکیائو- اریک مورالس
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
موقعی که پاکیائو و مورالس برای بار اول روبروی هم قرار گرفتند ، پاکیائو عنوان World featherweight champion رو در اختیار داشت و مورالس در جایگاه دوم قرار داشت . مانی با شکست دادن باررا قاطعانه این عنوان رو تصاحب کرد و از طرف دیگر هم مورالس 2 بار از مجموع 3 مسابقه انجام شده با باررا رو در یکی از خشن ترین تراژدی ها ( که به آن خواهیم پرداخت ) مغلوب شده بود .
پس اگر مورالس میتوانست پاکیائو را شکست دهد دوباره اعتبار از دست رفته خودش را در جامعه بوکس بدست می آورد .
پاکیائو تا این مرحله به شدت بر روی دست چپش تکیه داشت و بیش از حد بر روی هوک چپ – راست وابسته بود . مورالس فایتر باتجربه ای بود و مزئیت کلیش این بود که راند 12 رو خوب بلد بود بگیره . در جریان مسابقه پاکیائو از ناحیه بالای چشم راست دچار خون ریزی شد . مورالس با UD برنده مسابقه شد . مسابقه ریمچ این 2 تقریبا 10 ماه بعد انجام شد و تا اون موقع میشه گفت پاکیائو فقط یک هدف داشت ، قوی کردن دست راستش . در مبارزه دوم ، پاکیائو درس حسابی به مورالس داد و اتفاقا 2 بار هم او را ناک دان کرد .
در یک نمایش فوق العاده ، پاکیائو از همه طرف ضربه میزد و مشت زنیش تا پایان بازی در راند 10 متوقف نشد . در رقابت سوم ، هر دو فایتر مثل 2 ببر خشمگین به جان هم افتادند و پانچ های سنگینی بین هر 2 رد و بدل میشد اما خیلی زود پاکیائو در یک سو موفق شد در راند 1 مورالس را ناک دان کند . مورالس در راند 2 بازهم ناک دان شد و بالاخره با پدیرفتن 1 ناک دان دیگر در راند 3 شکست را پذیرفت . پاکیائو 2 مسابقه از مجموع 3 مسابقه انجام شده با مورالس رو در یکی از زیباترین تراژدی های تاریخ بوکس را برد .
#2- روبرتو دوران -ری لئونارد
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
دهه 80 دوره حماسی برای دسته میان وزن بوکس بود برای اینکه 4 اسطوره رو در این مقطع به خود دید : ری لئونارد – ماروین هاگلر – توماس هرنس و روبرتو دورا ن ، برای خود حکومت میکردند .
ری لئونارد یک بوکسور باهوش بود . بیشتر هم سرعتش و همینطور رقص پای خوشکلش او را با بقیه متمایز میکرد در حالی که دوران به لطف پانچ های سنگینش ملقب بود به ‘Hands of stone’ . این دو رو در روی هم قرار گرفتن .ری رو خیلی ها به خاطر ظرافت فنی که تو حالت مبارزش وجود داره رو دوست دارن اما اتفاقی افتاد که همه رو شوکه کرد . دوران جانانه مبارزه کرد به شکلی که در بیشتر جریان مسابقه ری جرئت باز کردن گارد خودش رو نداشت . حرکات ترکیبی پی در پی و استقامت فوق العاده اون ری رو کامل به دفاع برده بود . ری چاره ای جز کلیچینگ نداشت چون که بدجور زی بازوهای دوران اسیر شده بود . در نهایت دوران با MD برنده شد .
در مبارزه دوم ، ری آماده تر از قبل به نظر میرسید و با فاصله مبارزه میکرد و رقص پای زیباش رو هم به نمایش گذاشت . دوران هیچ انتخابی نداشت ری به طرز دیوانه واری در حال چرخش دورتا دور رینگ بود حربه ای که خوب آن را بلد بود . مجموعا از نظر تکنیکی دوران برتر از لئونارد بود اما در راند 8 بالاخره از نفس افتاد و شکست خورد .
این 2 برای آخرین با در سال 1989 برای پایان دادن به یک درگیری 1 دهه ای رو در روی هم قرار گرفتن . سومین نبرد این دو همانند نبرد قبلی آنها بود . در بیشتر طول مسابقه دوران به دنبال لئونارد بود و همانند 2 مسابقه قبل او بود که با مشت زنی های فراوانش سوار بر بازی بود و ری با گارد بسته در حال دفاع بود . به عبارتی میشه گفت تقابل این دو به نوعی یک brawler vs boxer بود . در نهایت این ری لئونارد بود که به اتفاق آرا پیروز سومین مسابقه شد .
#3- محمد علی کلی –-جو فریزر
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
جو از بزرگان دسته سنگین وزن بود . در مورد او میتونیم بگیم که استایلش بخصوص در فایت مشابه تایسون بود . بخصوص حالت bobbing and weaving و همچنین هوک چپش که اگر یه خوبی بر سر رقیب مینشست زلزله ای به پا میکرد . بگذریم !!!
محمد علی و جو فریزر برای اولین بار در سال 1971 به هم برخورد کردند( مبارزه قرن ) زمانی که جو WBC heavyweight champion در اختیار داشت و محمد علی صاحب Ring heavyweight champion بود .
اگر چه علی در ابتدا بازی با چرخش ها و جابه جایی های سریعش نبض بازی رو در اختیار گرفته بود اما جو هم کاملا آروم بود و با چندین هوک چپ رقیب قدرتمندش را بدرقه کرد . در راند 15 ، علی با یک هوک چپ سنگین نقش بر زمین شد و سریع هم بلند شد . در آخر جو با UD برنده شد و محمد علی برای اولین بار طعم باخت را چشید .
سوپر فایت دوم ، علی معمولا هنگامی که در رینگ عصبانی میشد به بک پدال میزد و بعد خودش به طرف حریف پرت میکرد . از سوی دیگر هم جو کاملا در حالت تهاجمی قرار داشت و هوک پشت سر هوک بود که پرت میکرد . بعد از گذشت 12 راند در اخر این علی بود که با UD برنده جدال دوم شناخته شد .
در مبارزه سوم ( بی رحمانه ترین مسابقه ) در سال 1975 در ‘Thrilla in Manila ’، یک مسابقه تاریخی را خلق کردند . جنگ لفظی بین این دو به شدت بالا بود . محمد علی برای تخریب روحیه جو اون رو با الفاظی همچون " گوریل " " عمو تام " و " مردک زشت " خطاب قرار داده بود . هر دو فایتر در گرمای صبح استادیوم با استقامت بی نظیری از یکدیگر رو به رو شدند . در مقطعی از بازی بود که کنترل بازی رو علی بدست گرفت و از فرصت نهایت استفاده را کرد و آپرکات و هوک بارون کرد فریزر رو . شدت ضربات علی آنقدر سنگین بود که تیث گارد فریزر از دهانش پرت شد . سرانجام قبل از آغاز راند 15 ، وضعیت به حدی وخیم شده بود که دیگر چشمان فریزر جای را نمیدید و بازی متوقف شد . بله محمد علی کلی با TKO برنده اعلام شد . مسابقه این 2 هیچ وقت از یاد دوستداران بوکس فراموش نخواهد شد .
#4- مارک آنتونیو باررا –- اریک مورالس
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
2 فایتر بزرگ ، 2 جدال سال و یک رقابت هیجان انگیز
باررا و مورالس هر 2 از سوپراستار های بزرگ بوکس مکزیک هستند . زمانی که در سال 2000 مقرر شد که باید با هم فایت داشته باشند تقریبا کشور به 2 نیم تقسیم شد . هر دو فایتر اتفاقا از یکدیگر متنفر بودند و عهد کرده بودند که به هر قیمتی که هست باید دیگری را از بین ببرند .
اولین مبارزه این 2 در لاس وگاس برگزار شد . هر 2 فایتر قدرتمندانه ظاهر شدند . باررا به خاطر هوک های چپ قوی که داشت شناخته شده بود . مورالس هم بخاطر نحوه مبارزاتش هر بوکس فنی رو عاشق خودش کرده بود ، یک فایتر نترس و بی رحم . همگی به این مسابقه عنوان Goku vs. Vegeta را داده بودند چون که به شدت عاشق آن بودند . واقعا با کلمات نمیشود در مورد این مسابقه حق مطلب رو ادا کرد . ماسبقه واقعا نزدیک بود اما در اخر مورالس بود که به لطف رای دهی داوران پیروز این جدال شد . Ring magazine این مسابقه رو به عنوان مسابقه سال معرفی کرد .
در مسابقه دوم ، باررا با سیاست تر عمل کرد . در مقاطعی از مسابقه زمان بازی را با استفاده از طناب های رینگ به خوبی میگرفت . در اواسط مسابقه چشم مورالس ورم کرد اما او بدون توجه به چشمش به مسابقه ادامه داد . این مسابقه هم مثل مسابقه دوم نزدیک بود اما اینبار نوبت باررا بود که با آرای اکثریت به پیروزی برسد .
آنها برای سومین بار در سال 2004 رو در روی هم قرار گرفتند . در ان زمان مورالس قهرمان وقت super featherweight champion بود و باررا هم بعد از باخت به پاکیائو بود که پا به این رقابت گذاشت . باررا مسابقه را با واردن آوردن هوک های هوشمندانه ای به دنده و کبد رقیب آغاز کرد . در مقابل مورالس هم سعی داشت با right hand جواب دهد که در بیشتر مواقع بر روی صورت حریفش نمینشست . تا اینکه بینی مورالس شکست اما او به بازی ادامه داد . در راند 7 بود که اون به بازی برگشت و در راند 10 مبارزه این دو به اوج خشونتش کشیده شد . شاهد حرکات ترکیبی زیبا اما سرشار از نفرت بی حد حصری از هر دو بودیم و هیچکدام هم قصد عقب نشینی نداشت . جنگجویان مکزیکی دقیقا مشابه سبک مکزیکی ها مبارزه میکردند . این مسابقه رو باررا با MD پیروز شد هرچند که برتریش محسوس نبود این مسابقه به عنوان مسابقه سال در سال 2004 برگزیده شد .
#5- آرتورو گاتی –- میکی وارد
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
جدال این دو بهترین نمونه برای تشریح واژه تراژدی است که در اساس چه چیزی می باشد . ریزه کاری ، سخت و بی رحم .
یک مبارزه نسبتا کم هیا هو ، میکی وارد در برابر آرتورو گاتی . وارد یکی چپ دست مشهور بود در مقابل گاتی هم پانچر خوبی بود و بخاطر شجاعتی که در رینگ معمولا از خودش یه خرج میداد شناخته شده بود . آنها برای اولین بار در 18 می 2002 با هم مبارزه کردند و گاتی در راند 1 با یک هوک چپ بالای چشم وارد رو پاره کرد . در جریان راند 4 ، گاتی به لطف ویست باند میکی دچار مصدومیت از ناحیه دست چپ خود شد . در حالی که هنوز مشخص بود درد میکشید به مبارزه ادامه داد اما در نهایت در راند 9 نقش بر زمین شد . گاتی این مبارزه را به پایان رساند اما این وارد بود که با MD برنده شد . Ring Magazine این مسابقه را به عنوان مسابقه سال برگزید و از راند 9 این مسابقه به عنوان بزرگترین راند در تاریخ بوکس یاد شد .
ریمچ این 2 در نوامبر انجام شد و با آتش بازی خاصی آغاز شد . گاتی بیشتر وارد رو تحت فشار گذاشته بود . وارد هم کاملا سعی داشت تکنیکی خودش را به حریف نزدیک کند . گاتی در راند های ابتدایی و راند 7 وارد را ناک دان کرد . هر 2 فایتر فوق العاده بودند . در راند 10 و راند پایانی مبارزه نفس گیر و رد بدل پانچ های پی در پی این 2 به پایان رسید . این مسابقه را گاتی با UD برنده شد .
در مبارزه سوم ( مبارزه آخر) ، گاتی در راند 4 به نظر که دستش شکسته شد اما جسورانه به مبارزه ادامه داد . او در راند 6 ناک دان شد اما تسلیم نشد از جا بلند شد . بازی رفت برای راند 10 ، و در اخر گاتی با UD برنده شد . Ring Magazine این مسابقه را هم به عنوان مسابقه سال برگزید .
جدال این 2 جالب ترین تراژدی در تاریخ بوکس مدرن بود . شاید به این جهت که هر 2 از بوکسور های گمنام بودند . همه ما دیدیم تا به صدا در آمدن زنگ پایا پای باهم جنگیدند و هرگز عقب نکشیدند .
پایان 97/12/24
************************************
