[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
هشدار در مورد یک واقعیت تاسف بار
رویداد اصلی شنبه شب در UFC 173 یک "تلف شدن وقت همه" است
تی جی دیلاشاو در رویداداصلی برای عنوان قهرمانیbantamweight یو اف سی هنان باراو را به چالش
میکشد در حالی که تقریبا هیچ امیدی برای قاپیدن طلا از مبارز برزیلی وجود ندارد.
این برای گفتن این نیست که این لیست خالی از جذابیت است،همچنان که دو مبارزه ی نیرومند و ناب
دیگردر رویارویی النبرگر/رابی لاولر و هندرسن/کورمیر پیشنهاد شده است،اما رویداداصلی خلاصه ای از
نومیدی در میدان نبرد است. این حرکت کردن یک تانک پنزر روی یک فولکس واگون است...
رقابت یک دایناسور با یک ایگوانا برای غذا...
و میدانید چه چیزی بدتر است؟ دیلاشاو خوب است،یعنی واقعا خوب،"قهرمان بالقوه"ی خوب، او فقط
هنوز به آن حد لازم خوب نیست...
ضمن اینکه او حداقل یک سال زودتر دارد درمقابل گرگ ها انداخته میشود به خاطر اینکه سرخط سازان
اصلی این رویداد یو اف سی(وایدمن/بلفورت)عوض و تقسیم شدند و برای توجیه کردن شیرینی اینPPV
یک نفر باید با یک نفر مبارزه کند.
این به این معنی ست که دیلاشاو امیدی ندارد،او در یک فاصله ی بسیار عمیق است،بسیار زودهنگام،
و این در شنبه شب نشان داده خواهد شد.
هنان باراو حتی باتوجه به فروش سخت و عجیبUFC از استعدادهایش درحکم احترامی باورنکردنیست
با وجود آنکه او دومینیک کروز را برای بدست آوردن عنوانش رسما شکست نداده است و در غیاب کروز
که بعلت مصدومیت مجبور به ترک عنوان خود شد و قادر به دفاع از عنوان نبود این عنوان را بدست آورد
افراد کمی هستند که اظهار کنند او امروز بهترین 135 پاوند جهان نیست.
او از زمان اولین مبارزه ی آغاز کار خود در mma تا کنون شکست نخورده است،زیر چتر zuffa او قهرمان
با رکورد0-9 است که کار شش نفر از آن حریف ها را تمام کرد.او از آن گونه قاتل هاست که اگر 70 پاوند
سنگین تر بود در هر تکه ی قابل تصوری از تجارت UFC قرار میگرفت.
در طرف دیگر،دیلاشاو مبارزی با رکورد 2-5 در UFC است که فقط دو سال از محدود شدن و شکست او
در The Ultimate Fighter به عنوان یک ورزشکار بامهارت اما بی تجربه که مبانی را در mma می آموخت
میگذرد.
از ابتدای کار تعداد کمی سوال وجود داشت،او یک استعداد بود برای تماشا کردن،اما قطعا نه از آن گونه
افراد که انتظار برود بعد از هفت حضور در UFC در مبارزه برای عنوان دیده شود. او بیشتر از یک پروژه،یک
شخصی بود که اگر درست به کار گرفته میشد میتوانست یک راه استوار برای ارتباط در پیش بگیرد.
در حال حاضر همانطور که او در حال به خود آمدن است، مقدر شده است که پیشرفت او بوسیله ی یک
مبارزه ی عنوان که واقعا بدست نیاورده است و واقعا برای آن آماده نیست بطور غیرقابل جبرانی آسیب
ببیند.این به خودی خود مایه تاسف است،اما زمانی که به این نکته توجه شود که درصورتی که او حداقل
چند مبارزه با افراد مدعی تر داشت چه چالشی میتوانست برای باراو باشد،حتی بدتر است.
براساس خط سیر فعلی او،اگر درموقعیت فعلی قرار داده نمیشد تصور تبدیل شدن دیلاشاو به یک مبارز
بزرگ دسته ی bantamweight در سال آینده سخت نبود.
مبارزه سرپای او بسرعت در حال پیشرفت بود،پایه کشتی او گونه ای ثبات استوار و راسخ ایجاد می کرد
که هر مبارزی آرزوی بدست آوردن آنرا در قفس دارد. مبارزات او نیز با انجام مسابقات بیشتر بطور فزاینده
ای در حال رشد و جالبتر شدن بود،الگویی که UFC دوست دارد ببیند.
او اوایل امسال درپیروزی خود مقابل مایک ایستون عالی بنظر میرسید،شکست او در برابر رافائل اسنکاو
قبل از این مبارزه با تصمیم نامتفق داوران بود و خیلی ها معتقد بودند او پیروز شد. پیش از این دو نمایش
خوب او درحال سپری کردن یک خط پیروزی(streak) سه مبارزه با متوقف کردن درمقابل حریفهایی کوچکتر
بود که نشان میداد یک روز او میتواند برای چیزهای بزرگ آماده باشد.
الان آنچیزها خیلی زودتر ازحد انتظار به پشت درخانه او آمده اند و نمیتوان گفت که این تا چه حد میتواند
او را از خط خارج کند.
درحال حاضر هیچ برنامه کاری مشخصی برای زدن باراو وجود ندارد،در واقع هیچ برنامه ی مشخصی حتی
برای رقابت و هم پایی با او نیز وجود ندارد. او دارد همه را خرد میکند.
برای داشتن یک امید،مدعیان نیازدارند تا بطور مقتضی و درخور مرتب و باتجربه شوند،یا اینکه به سرنوشت
32 نفر قبل که باراو را آزمودند دچار شوند: بازنده هایی در درجات مختلف از درد و رنج پس از مبارزه...
دیلاشاو بطور مناسب و درخور مرتب نشده است و او هنوز بقدر کفایت باتجربه نیست،باوجود اینکه نشانه
های دلگرم کننده ای از اینکه روزی خواهد شد وجود داشت.درنتیجه او به احتمال زیاد نفر بعدی درلیست
قربانیان باراو خواهد بود که واقعا یک اتلاف ورزشکاری و دلاوری درحال پیشرفت خود در ورزش است.
