برترینهای UFC در سال 2015
برعکس سال 2014 که با آسیبهای زیاد و ایونتهای نه چندان تماشایی دنبال می شد، سال 2015 شاهد نمایشهای بهتری بود. مبارزات در این سال جان دوباره ای گرفت و بیرون و درون اکتاگان از کمدی و طنز گرفته، تا تراژدی و رومانس، و حتی تهمت و خیانت، رقم خورد.
از هر دو دیدگاه رقابت جویانه و تبلیغات گرایانه مبارزات به چالش کشیده شد، و در این قفس، ستاره های جدید متولد شدند و افسانه هایی کم رنگ شدند. سالی که حدود 10 عنوان جابجایی را در خود ثبت کرد و با شیوه ای نوین (خوب یا بد) در جذب مخاطب موفق عمل کرد.
اما به هر حال در قفس مبارزه، هنوز هم اصل مبارزه ملاک اصلی تعیین "ترین"ها محسوب می شود. در اینجا برترینهای UFC در سالی که گذشت را مرور می کنیم:
(تذکر: این لیست شامل نظرات برخی کارشناسان است و هنوز با لیست اصلی روبرو نشده ایم، ضمناً عناوین شامل 5 مورد می باشد)
5- برترین ساب میشن سال:
آیا فابریزیو وردوم، ولسکز را به شایستگی شکست داد؟ به نظر می آید که جواب این سؤال مثبت باشد، وردوم به روند پیروزیهای خود در بازگشت به UFC تداوم بخشید و بر سر عنوان "یکی کردن" کمربند با یک گیوتین حساب شده، کین ولسکز را تسلیم و نام خود را به عنوان قهرمان بلامنازع سنگین وزن جهان تثبیت کرد.
در حالیکه دیدگان مردم به سویی از اکتاگان خیره شده بود که ماشین تمام کننده سنگین وزن پس از 20 ماه پا به درون کاتاگان می گذاشت (کین ولسکز)، در سوی دیگر میدان مردی مملو از اعتماد با لبخندی ایستاده بود، به هر حال او خاتمه دهنده پیروزیهای 10 ساله افسانه MMA فیدور امیلیاننکو بود: فابریزیو وردوم.
وردوم پیش از مبارزه با ولسکز پیش بینی کرده بود که به علت "ارتفاع زیاد مکزیکو سیتی از سطح دریا" (نزدیک به 7832 فوت بالاتر از سطح دریا) کاردیوی کین دچار مشکل خواهد شد و او با خستگی زیادی دست و پنجه نرم خواهد کرد، و او راند چهارم را برای این موضوع هدف قرار داده بود، اما در واقعیت این موضوع زودتر به حقیقت پیوست، گویا تنها یک راند نیاز بود تا ولسکز با خستگی روبرو شود، و 2 راند بعد آثار این خستگی به خوبی نمایان بود. در نیمه راند سوم دابل لگ تیک دون ولسکز با آرم-این گیوتین وردوم قفل شد، در حالیکه وردوم کلوز گارد را بست و لبخند رضایتمندی بر روی لبان او پیش از تسلیم شدن کین خودنمائی کرد.
دیگر نامزدهای این بخش می توانستند آرم بار روندا رزی در برابر کت زینگانو (تنها 14 ثانیه پس از شروع مبارزه)، و تکنیک عالی لوک راکهولد در اجرای تری آنگل کیمورا در موقعیت مونت بر روی تیم بوش باشند. اما با احتساب نام بزرگ کین ولسکز (در برابر زینگانو و بوش) ساب میشن وردوم شایسته انتخاب این بخش به نظر می رسد.
4- برترین ناک اوت سال:
در انتخاب برترتینهای ناک اوت، چند مورد از ناک اوت با مشت را بخاطر می آورید؟ یک مورد آن در سال 2007 رقم خورد، جائیکه کوئنتین رمپیج جکسون یکی از بزرگترین لوسترهای دوران یعنی چاک لیدل را با یک ضربه قدرتی و به یاد ماندنی خاموش کرد.
برای جذاب تر شدن ماجرا، اجازه دهید یک بند دیگر هم اضافه کنیم: در این بین چه کسی رأی خود را به صندوق زنان می اندازد؟ که با وجود این همه ناک اوتهای دیدنی در دسته های وزنی مردان، یکی هم به انتخاب از بین زنان فکر کند. خوب، جواب سؤال آسان است، تقریباً هیچ کس، تقریباً هیچکس تا پیش از ورود روندا رزی. اما ورود رزی چه تأثیری می تواند بر این اتخاب داشته باشد؟ او بود که با ورود خودش و دروی تمام حریفان یکی پس از دیگری، و یکی آسان تر از دیگری، سرها را به سمت مبارزات زنان نیز چرخاند. در مبارزه با هالی هولم او از شانس بالاتری برای پیروزی برخوردار بود، خیلی بالاتر، یا شاید خیلی خیلی بالاتر؛ اما این تنها یک سمت قضیه بود، سمت دیگر ماجرا، قهرمان پیشین و ستاره بی چون وچرای مشت زنی حرفه ای جهان ایستاده بود. این مبارزه هم مانند دیگر مبارزات رزی یک طرفه بود، اما با یک چرخش عجیب بر ضد قهرمان، حالا هالی بود که یکه تازی می کرد نه رزی. شروع راند دوم، ضرب خوردگی و خستگی رزی، یک اشتباه در برگشت پس از سقوط، با دستهای پائین و سری که ناگهان چرخید تا یک ضربه high kick پای چپ بی نقص و غیرقابل تحمل را دریافت کند، هالی هولم فاتح فردی فتح نشدنی شد. در این بخش ناک اوت هالی هولم شایسته به نظر می رسد.
3- بزرگترین لحظه مبارزات:
پس از شکستهای بی کم و کاستی که روندا رزی بر رقبا تحمیل کرده بود، همگان از جمله خود او تصور شکست خوردن او را امری محال می دیدند. او بدل به قهرمانی شده بود که همه را پشت سر گذاشته بود، و در مدیا هم یکه تازی می کرد، حالا سلبریتی جدیدی پا به درون اکتاگان می گذاشت که مورد علاقه دنیای هالیوود هم شده بود. گویی تمام عرصه ها برای او به فرش قرمز بدل شده بود، تا لحظه ورود به سالن اتحاد در استرالیا.
ضربه پای تماشایی هالی هولم، یک high kick که برای لحظه ای دنیای MMA را به عمیق ترین سقوط خود فرو برد و بلعید، و لحظه بعد هیجان ناشی از آنچه تصورشدنی نبود دنیای MMA را منفجر کرد. به راستی کدام لحظه تا این حد تأثیر گذار بوده است؟ شاید با نگاهی به گذشته هوک سنگین وایدمن بر چانه اندرسون سیلوای افسانه ای، و در رویدادهای امسال شاید سقوط جوزی آلدو در برابر کانر مک گرگور؛ شاید.
اما چرا شاید؟ خوب در هر دو سمت میدان کریس وایدمن و کانر مک گرگوری قرار داشتند که اگر دست بالاتر مبارزه برای پیروزی قلمداد نمی شدند اما آن چنان هم با رقیب فاصله ای را احساس نمی کردند، اما در این مبارزه، با اختلاف فاحشی که بین دو رقیب تصور می شد، با اصابت ضربه پای هولم، سرها همراه با سر رزی به تکان افتاد. بی شک این واژگونی نه تنها در رویدادهای سال جاری که برای همیشه در یادها خواهد ماند، بزرگترین لحظه رویدادهای امسال، واژگونی روندا رزی و پیروزی هالی هولم.
2- برترین مبارزه سال:
برای این انتخاب، ملاکهای مورد نظر چه خواهد بود؟ مبارزه ای بزرگ باید ابزارهای لازم را داشته باشد که اولین آنها بی شک خود مبارزان خواهند بود. نوع مبارزه هم باید از جنس باور بزرگ بودن باشد، با مبارزه قهرمانی چطورید؟ بی شک بله. سقوط 13 ثانیه ای را می پسندید یا آرم بار 14 ثانیه ای را؟ هیچ کدام؟ پس یک مبارزه با بالا و پائین شدنهای فراوان خوب به نظر می رسد. لحظات رو به اتمام و نه، بازگشت دوباره، فکر کنم این هم گزینه جالبی باشد. اما چنانچه یک مبارزه همه موارد را داشته باشد چطور؟ یک لحظه فکر کنید تا این مبارزه را خوب به خاطر بیاورید: رابی لاولر - روری مک دونالد2.
پایان راند چهار، دو مرد با زخمها و دهان باز رو در روی هم ایستادند، خون آلود و خسته، در حالیکه زنگ پایان راند آنها را به استراحت فرا می خواند، اما گویی رقابت برای این دو با استراحت سر ناسازگاری برداشته بود. و شروع راند پنجم، و البته که این راند به بلندای تمام طول مدت تمرین آنها آزار دهنده بود و سخت، و چقدر سخت تر می شود که فقط یک نام را برای این مبارزه به عنوان پیروز در نظر گرفت. این مبارزه در یاد تمام بزرگان MMA خواهد ماند، از لحظات رو به پایان لابی لاولر تا بازگشت او، و عملکرد چشم نواز روری مک دونالد تا سقوط دلخراش او روی کف پوش.
1- برترین فایتر سال:
انتخابهای شما کدام خواهند بود؟ فابریزیو وردوم چطور است؟ او برنده کین ولسکز بزرگ بود، کسی که کین را وادار به تسلیم شدن برای نخستین بار کرد. رافائل دوس آنجوس چطور است؟ او استرایکر کم نظیری بنام آنتونی پتیس را یک طرفه و به شایستگی شکست داد و کابوی دنیای MMA را به راحتی و تنها در 66 ثاینه ناک اوت کرد. هالی هولم چطور؟ او به افسانه شکست ناپذیری روندا رزی خاتمه داد و این کار را با عملکردی چشم نواز اثبات کرد. لوک راکهولد چطور؟ او هم قهرمان شایسته میان وزن کریس وایدمن را با عملکردی خیره کننده پشت سر گذاشت.
اما صبر کنید، چطور می توان سال 2015 را پشت سر گذاشت و از درخشش ستاره ای سخن نگفت که هرچند جنس او متفاوت از بقیه بود اما عملکردی بی چون و چرا به جا گذاشته بود. ولسکز و رزی بزرگ بوده و هستند، اما آیا فکر می کنید به بزرگی جوزی آلدو هم باشند؟ فکر کنم کمی بی انصافی باشد که کسی را با آلدوی بزرگ به این آسانی مقایسه کنیم، سابقه 10 سال بی شکستی چطور است؟ و سخن از مردی است که راه پر فراز و نشیب قهرمانی را به آسانی پیمود، گویی همه چیز در دستان خود او طرح ریزی و قالب بندی و ارائه می شد، کانر مک گرگور. شاید لحظه ناک اوت به او تعلق نگیرد، اما عملکرد او در این سال از چه کسی ضعیف تر بوده است؟ مردی که در قفس اکتاگان با اعتمادی مثال زدنی وارد می شود، و در عرصه مدیا از آن هم بهتر عمل کرده است. خوب یا بد، طرفدار یا متنفر از او، کانر مک گرگور شایسته دریافت این جایزه خواهد بود.
پ.ن اول: شما هم می توانید از دیدگاه خودتان 5 مورد فوق را در نظرات ذکر کنید.
پ.ن دوم: اعدادی که به عناوین تعلق گرفته است مشخصاً نشان دهنده برتری آنها نیست، فقط برای اینکه شما هم بتوانید نظرات خود را راحت تر اعلام کنید، هر عنوان یک عدد را اختیار کرد.